***

Bütün yapraklar yere düşmüştü ve gün batarken her yer kızıldı. İnsanın içini ürperten sabah ayazı tek habercisiydi belki biten mevsimin. Son demlerini yaşıyordu doğanın koyu yeşili ve geride bıraktığı çıplak ağaçları düşünmeksizin aldı bavulunu gitti başka ağaçların yeşili olmaya. Bulutların gölgesindeki güneş ise çoktan kaybolmuştu.

Gitme vakti gelmişti. Yanıbaşında duran boş sandalye avutamıyordu onu artık ayışığı kadar. Ateşin içinde üşüyordu. Kendi dumanıyla zehirlendiğinin farkında değildi. Cebinden çıkardığı lolipop şekerini camdan aşağıya bıraktı.

Yıldızlardaydı. Gecenin koyu mavisine el sallarken yarım kalmış martı seslerini işitti, ayın gölgesine gizlenmiş bir tebessüm yakaladı, güldü, ağladı..

Bilge.

***