Ben umut oldum, umut tek çare..
Sonra.. Bir tünel yuttu herşeyi.
Hiçbirşey düşünemiyor, hiçbirşey karalayamıyorum.
Defter bomboş.
Harflerin üzeri karalı.
Bir koca dağın içinde.
Beynimin kıvrımları söylenmeye hazırlanıp kurulmuş,
ve sonra söylenmekten vazgeçilmiş devrik cümlelerle dolu.
Hala neye cesaret, neye inat ki bu gözü karalık?!
En sevdiğim, en bildiğim, en güvendiğimin gözü karanlıkken..
Boşver dese üstad, bırak dağınık kalsın..
Bilge.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
umut daima seninle olur umarım.iyi ki de buldum seni burda.
sevgiler Eni:)
Bilyelerin olduğu kutuyu açtım,odanın içine saçtım,yuvarlanmalarını izledim.Sonra onları çok sevdiğimi anladım ve kavanoza geri dolsunlar diye bekledim,bi umutla..Saçarken kolum o kadar yorulmuştu ki,onları kavanoza koymak için birşey yapmıyordum.Umut da öyle kendi başına bir köşede kaldı işte..
Yorum Gönder