bir nebze de istanbul'a olsun..*
* Son güneş gününe ithaf.
düşündüm de..
sanırım hep çocuk ruhumdu kaldırım taşlarında unuttuğum. üzerindeki çizgilere basmadan yürüdüğüm kaldırım taşları.. çatlayan kadehlerimden sızan taş plakların tozlu nağmeleri.. kulağıma inceden çalınan klarnet taksimleri.. bugün ne kadar da benimsin İstanbul..
ne garip.. kime neyi anlatmaya çalıştığının farkında olmadan yazar durur şu sol elim umarsızca. eskiden biriktirdiğim kağıt peçeteler, kartpostallar gibi; yazdığım kağıtlar da buruşturulup çöpe atılacaktı hiç tereddütsüz.. boş geliyor bazen yapılan edilen kafaya takılan herşey.. yazılan çizilen, yazılıp çizilmekten öteye gidemiyor çoğu zaman.
düşündüm de..
ben belki de hergün koskoca yalanlar üflüyorum her nefesimde. odam balonlarla doldu. rengarenk, cıvıl cıvıl.. çok değil, biraz, eski hayatımın önünden geçtim tekerlekler üstünde sarsıla sarsıla.. ve o an sicim gibi yağmur yağdı. ıslandım. eskidim.
Bilge.
4 yorum:
cnm, dün farkettim blogunu. sevdiğin renk gibi mosmor kokuyor yazdıkların. düşündüm de ben de şimdi, geçmişi önünden sallanan tekerleklerle geçince insan, bi' an tekerlek fırlasa yerinden diyor.. fırlasa ve düşsem ben geçmişin ortasına. yüreğine sağlık pigılım.
cnm benimm seni gördüğüme çok sevindim.. geçmişin ortasına düşürdün beni şimdi :)
mrb polielapia,
.. ve tıpkı fotoğraf gibidir yazılanlar.. tek farkı , fotoğraf bir an'ı .. yazılar belki onlarca an'ı anlatır.. kutlarım!..
onurgn
karalamaya devam, ben de takip ederim.
Yorum Gönder